Τελικά, το διατροφικό λίπος είναι καλό ή κακό;

Οι ερευνητές φαίνεται να καταλήγουν σε μια συναίνεση και να συμφωνούν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη καλύτερη αναλογία μεταξύ του λίπους και των υδατανθράκων για όλους, προσθέτοντας ότι μια συνολική διατροφή υψηλής ποιότητας με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και επεξεργασμένα τρόφιμα θα βοηθήσει τους περισσότερους ανθρώπους να διατηρήσουν ένα υγιές βάρος και χαμηλό τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών.

Με επικεφαλής τον David Ludwig από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard T.H Chan (ΜΑ, ΗΠΑ), μια ομάδα ερευνητών από διάφορους τομείς δημοσίευσαν τις διαφορετικές τους απόψεις για τα διαιτητικά λίπη. Το αποτέλεσμα είναι μια μελέτη που αναλύει τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της δίαιτας υψηλών και χαμηλών λιπαρών σε συνδυασμό με αντίθετες ποσότητες υδατανθράκων. Το έγγραφο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ποιότητα της δίαιτας και ο τύπος των λιπών που καταναλώνονται επηρεάζουν περισσότερο από το ποσοστό των λιπών που καταναλώνονται.

"Αυτό είναι ένα πρότυπο για το πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις διαμάχες γύρω από τη δίαιτα", εξήγησε ο Ludwig. "Στόχος μας ήταν να συγκεντρώσουμε μια ομάδα με διαφορετικούς τομείς εμπειρογνωμοσύνης και αντιφατικές απόψεις και να εντοπίσουμε τα πεδία συμφωνίας χωρίς να ρίχνουμε φως πάνω στις διαφορές". Η ομάδα των ερευνητών συζήτησε τρία βασικά σημεία:

• Η υψηλή κατανάλωση λίπους οδηγεί σε παχυσαρκία, διαβήτη, καρδιακές παθήσεις και πιθανώς καρκίνο, επομένως προτιμάται η δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.
• Οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο μεταβολισμό, έτσι οι χαμηλές υδατανθρακικές δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος ως κύρια πηγή ενέργειας είναι καλύτερες για την υγεία.
• Οι αναλογίες λίπους και υδατανθράκων δεν έχουν σημασία για την υγεία σε σύγκριση με τους τύπους των λιπών ή των υδατανθράκων που καταναλώνονται.

Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το διατροφικό μοντέλο που ήταν πιο επιτυχημένο στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους και στη μείωση του κινδύνου χρόνιας ασθένειας ήταν αυτό που αντικαθιστούσε τα trans ή κορεσμένα λίπη και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες με ακόρεστα λίπη, υδατάνθρακες ολικής αλέσεως και μη αμυλούχα λαχανικά. Με αυτή τη διατροφή, οι σχετικές ποσότητες λίπους και υδατανθράκων μπορούν να διαφέρουν σημαντικά και να έχουν ως αποτέλεσμα τη γενικότερη υγεία.

Έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό, οι συγγραφείς εντόπισαν τρία ερωτήματα που πρέπει να οδηγήσουν σε πιο γόνιμη και διορατική έρευνα στον τομέα της διατροφής:

• Οι δίαιτες με διάφορες αναλογίες υδατανθράκων προς λίπος επηρεάζουν τη σύνθεση του σώματος (αναλογία λίπους προς άπαχο μυικό ιστό) ανεξάρτητα από την θερμιδική πρόσληψη;
• Οι κετογόνες δίαιτες παρέχουν μεταβολικά οφέλη πέρα ​​από αυτά του μέτριου περιορισμού των υδατανθράκων και ειδικά για τον διαβήτη;
• Ποιες είναι οι βέλτιστες ποσότητες ειδικών τύπων λίπους (συμπεριλαμβανομένων των κορεσμένων λιπαρών) σε δίαιτα με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες;

Ας ελπίσουμε ότι με αυτές τις νέες παραμέτρους για την έρευνα, οι διατροφικές συστάσεις θα βελτιωθούν και θα βρούμε κάποιους νέους τρόπους αντιμετώπισης της μάστιγας της παχυσαρκίας που συνεχίζει να αυξάνεται στους δυτικούς πολιτισμούς. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο ειδικό περιοδικό του Science για τη διατροφή.

Φωτεινή Πουρνάρα