Αλλαγές στο μικροβίωμα μέσω της διατροφής μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων των αυτοάνοσων ασθενειών

Οι άνθρωποι που πάσχουν από μια αυτοάνοση ασθένεια έχουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού τους στραμμένο εναντίον τους. Η ασθένεια κάνει τα σε άλλη περίπτωση προστατευτικά «αμυντικά» κύτταρα να επιτίθενται κατά λάθος στο σώμα. Υπάρχουν πολλές αυτοάνοσες ασθένειες που έχουν ανακαλυφθεί και έχουν ταξινομηθεί. Ωστόσο, οι λόγοι και η θεραπεία για αυτές τις ασθένειες δεν είναι σαφείς. Πρόσφατη νέα έρευνα αποκάλυψε πώς μια διαιτητική παρέμβαση θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης της αυτοάνοσης νόσου του λύκου.

Χρησιμοποιώντας μοντέλα ποντικιών με λύκο, η ομάδα του Πανεπιστημίου του Yale θέλησε να δοκιμάσει το ρόλο της διατροφής και των μικροβιότων και στη συνέχεια να αναλύσει τους μηχανισμούς, καθώς ο ρόλος των συμβιωτικών βακτηρίων στα αυτοάνοσα παραμένει ασαφής. "Διαχωρίσαμε, κατά τρόπο μοριακό, πώς δουλεύουν οι δίαιτες στο μικρoβίωμα του εντέρου", δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Δρ. Martin Kriegel, βοηθός καθηγητής στο τμήμα ανοσοβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Yale. "Εντοπίσαμε ένα μεταβολικό μονοπάτι που οδηγεί στην αυτοάνοση ασθένεια, το οποίο μετριάζεται όμως από τη διατροφή".

Διαβάστε επίσης: Αυτοάνοσα νοσήματα και διατροφή

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cell Host & Microbe, αποκαλύπτει πώς η ομάδα αναγνώρισε για πρώτη φορά το βακτήριο Lactobacillus reuteri στο έντερο των ποντικών ως εκείνο που προκάλεσε ανοσοαπόκριση που οδήγησε στην ασθένεια. Σε ποντίκια επιρρεπή σε λύκο, τα L. Reuteri διέγειραν τα ανοσοκύτταρα που είναι γνωστά ως δενδριτικά κύτταρα, καθώς και τις οδούς του ανοσοποιητικού συστήματος που επιδείνωσαν την ανάπτυξη της νόσου. Για να διερευνήσουν τις πιθανές επιπτώσεις της δίαιτας στην παρουσία αυτού του βακτηριδίου στα ποντίκια, ο επικεφαλής συγγραφέας Daniel Zegarra-Ruiz, έδωσε στα ποντίκια να τραφούν με ανθεκτικό άμυλο - μια δίαιτα που μιμείται μια διατροφή των ανθρώπων με υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες.

Τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο είναι το ρύζι, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, όπως η βρώμη και το κριθάρι, τα φασόλια, τα μπιζέλια και οι φακές. Το ανθεκτικό άμυλο δεν απορροφάται στο λεπτό έντερο αλλά ζυμώνεται στο παχύ έντερο, εμπλουτίζοντας τα καλά βακτήρια και προκαλώντας την έκκριση λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας. Αυτό βοηθά στην καταστολή τόσο της ανάπτυξης όσο και της μετακίνησης των βακτηρίων του L. reuteri εκτός του εντέρου που διαφορετικά θα οδηγούσαν σε αυτοάνοση ασθένεια.

Αυτή η μελέτη περιγράφει μια σημαντική σχέση ανάμεσα στη διατροφή, τα βακτήρια του εντέρου και τα αυτοάνοσα νοσήματα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα απαιτηθούν περισσότερες μελέτες για να διευκρινιστεί πώς μπορούν να εφαρμοστούν τα ευρήματα στον άνθρωπο. Η συγκεκριμένη έρευνα είναι επίσης σημαντική επειδή βρήκε μια ανισορροπία των μικροβίων του εντέρου σε κάποιους ασθενείς με λύκο που ήταν παρόμοια με αυτή που παρατηρήθηκε στους επιρρεπείς σε λύκο ποντικούς που δεν ακολούθησαν μια δίαιτα αμύλου. Σε αυτούς τους ασθενείς με λύκο, μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ευεργετική στην πρόληψη ή την ανακούφιση της συγκεκριμένης κατάστασης, αλλά και άλλες ασθένειες που ενεργοποιούν την ίδια ανοσολογική οδό μπορούν να ωφεληθούν.

Φωτεινή Πουρνάρα