Αρτεμισία η δρακόντια ή αλλιώς εστραγκόν
Είναι βότανο γνωστό από τα αρχαία χρόνια, οι Ρωμαίοι το έτρωγαν για να αντιμετωπίσουν την εξάντληση, ή το χρησιμοποιούσαν σε πληγές από δαγκώματα φιδιών. Το μείγμα χυμού εστραγκόν και μάραθου αποτελούσε δημοφιλές τονωτικό ποτό για τους βασιλείς της Ινδίας. Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιήθηκε για δαγκώματα ερπετών και για τον πονόδοντο.
Το εστραγκόν ή κατά τη λατινική του ονομασία Artemisia dracunculus (Αρτεμισία η δρακόντια) και ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων. Το όνομά του προέρχεται από τη θεά Άρτεμις, τη θεά του κυνηγιού, της Σελήνης και της παρθενίας. Η προέλευσή του είναι από την Ανατολική Ευρώπη και θεωρείται ένα από τα πλέον χρήσιμα μαγειρικά βότανα.
Η γαλλική ονομασία του εστραγκόν σημαίνει «μικρός δράκος» και ενδεχομένως οφείλεται στα μακριά του φύλλα που μοιάζουν με γλώσσα δράκου, και στις ρίζες του που είναι κουλουριασμένες σαν φίδια.
Τα φύλλα του θυμίζουν γλυκόριζα και είναι ιδιαίτερα αρωματικά. Περιέχουν ιώδιο, βιταμίνες Α και C και κάλιο.
Το εστραγκόν έχει ως αντισκορβουτική, διουρητική, αντιπυρετική, υπνωτική δράση και βοηθά σε προβλήματα πέψης και οδονταλγίας. Επιπλέον το έγχυμα των φύλλων του ενδείκνυται για τη θεραπεία της δυσπεψίας, τη ναυτία και τον λόξυγκα. Έχει ηρεμιστικές ιδιότητες και βοηθά σε προβλήματα αϋπνίας, ενώ τα φρέσκα κλαδάκια εστραγκόν στα παπούτσια, ανακουφίζουν τα κουρασμένα πόδια, ιδιαίτερα μετά από αρκετές ώρες ορθοστασίας.
Παρά τις πολλές και ποίκιλλες θεραπευτικές του ιδιότητες, το εστραγκόν σήμερα χρησιμοποιείται ελάχιστα στην βοτανοθεραπεία και περισσότερο στην γαστρονομία ως ορεκτικό, εφόσον έχει πολλές εφαρμογές στη μαγειρική για σάλτσες κρεατικών και ψαριών, ομελέτες, βρασμένα λαχανικά, παγωτά, φρουτοσαλάτες κλπ.
