Η αυξημένη πρόσληψη αλατιού μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μια ασθένεια που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο και ο διαβήτης τύπου 2 αποτελεί το 95% όλων των διαγνωσμένων περιπτώσεων και χαρακτηρίζεται από μη φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτός ο τύπος διαβήτη εντοπίζεται συχνότερα σε μεσήλικες και ηλικιωμένους. Μια άλλη μεταβολική κατάσταση που ονομάζεται λανθάνων αυτοάνοσος διαβήτης των ενηλίκων (LADA) συχνά διαγιγνώσκεται εσφαλμένα ως διαβήτης τύπου 2 και εμφανίζεται επίσης αργότερα κατά την ενηλικίωση. Η LADA είναι μια ασθένεια που προχωρά με αργότερους ρυθμούς και αρχικά δεν απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη.

Μια νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την Dr. Bahareh Rasouli, του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Karolinska Institutet στη Στοκχόλμη, σε συνεργασία με ερευνητές άλλων σουηδικών και φινλανδικών ιδρυμάτων, εξέτασε τον αντίκτυπο της πρόσληψης νατρίου στον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 και LADA. Οι ερευνητές παρουσίασαν τα ευρήματά τους στην ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη, που πραγματοποιήθηκε στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας.

Η συγκεκριμένη έρευνα περιελάμβανε δεδομένα από μερικές χιλιάδες άτομα στη Σουηδία. Τα ευρήματα έδειξαν ότι η πρόσληψη αλατιού συνδέεται με μια μέση αύξηση κατά 65% του κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 για κάθε 2,5 επιπλέον γραμμάρια αλατιού (ελαφρώς λιγότερο από μισό κουταλάκι του γλυκού) που καταναλώνεται ανά ημέρα. Τα άτομα με τη μεγαλύτερη πρόσληψη αλατιού (περίπου 1,25 κουταλάκια του γλυκού αλατιού ή και παραπάνω) ήταν 72% πιθανότερο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 από εκείνα με τη χαμηλότερη πρόσληψη. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι δεν εξέτασαν τον τρόπο που το αλάτι μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του διαβήτη. Μπορεί η αύξηση της πρόσληψης αλατιού να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη, μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2, ή μπορεί να σχετίζεται με την αύξηση του βάρους, αλλά δεν απέδειξαν άμεση σχέση αιτίου-αποτελέσματος παρά μόνο μια συσχέτιση. Η υψηλή κατανάλωση αλατιού συνδέθηκε επίσης με ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο LADA.«Δεδομένης της αυτοάνοσης συνιστώσας της LADA», δήλωσε η Dr. Rasouli, υποθέσαμε ότι μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι μπορεί να επιταχύνει την αυτοανοσία και να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην παθογένεση της ανάπτυξης της νόσου LADA».

Για τις ανάγκες της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την καθημερινή διατροφή των συμμετεχόντων. Αυτά τα δεδομένα επέτρεψαν στην ομάδα να υπολογίσει την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων, θρεπτικών συστατικών και νατρίου για κάθε συμμετέχοντα. Η επιστημονική ομάδα έλαβε επίσης υπόψη της γενετικούς παράγοντες κινδύνου για τον διαβήτη και οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε κατηγορίες υψηλού κινδύνου και σε άλλες κατηγορίες ανάλογα με το γενετικό τους προφίλ. Συγκεντρώθηκαν μεταβλητές, όπως η ηλικία, το φύλο, ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), το κάπνισμα, τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας και η πρόσληψη αλκοόλ. Τα άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο διαβήτη που είχαν επίσης υψηλή ημερήσια πρόσληψη νατρίου, ήταν σχεδόν τέσσερις φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν LADA από ό, τι τα άτομα με χαμηλή ημερήσια πρόσληψη νατρίου.

Φωτεινή Πουρνάρα

Πηγή: diabetes.co.uk