Τα δημητριακά και το ψωμί των αρχαίων Ελλήνων
Τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της διατροφής για τους αρχαίους. Το κριθάρι και το σιτάρι ήταν δύο από τα κύρια γεωργικά προϊόντα της Αρχαίας Ελλάδας και προσπαθούσαν να τα αξιοποιήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν. Οι Αθηναίοι βέβαια δεν το είχαν σε αφθονία κι έτσι αναγκάζονταν να το εισάγουν από άλλα μέρη.
Το αλεύρι από κριθάρι, ζυμωμένο σε γαλέτες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό ψωμί και ονομαζόταν μάζα. Στη ζύμη του ψωμιού έβαζαν διάφορα καρυκεύματα, όπως μάραθο, δυόσμο και μέντα ακόμη, για να πάρει το ψωμί μια διαφορετική νοστιμάδα. Και φυσικά, έβαζαν το απαραίτητο αλάτι.
Πέρα από αυτό δημοφιλή ήταν στους αρχαίους και άλλα είδη ψωμιού όπως :
Το σιμιγδαλένιο, το ψωμί από χοντράλευρο, το ψωμί από διάφορα γεννήματα, από ένα είδος σίκαλης της Αιγύπτου και το ‘ψωμί από κεχρί’. Λόγω της μεγάλης ‘αγάπης’ τους για το ψωμί, του έδιναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τρόπο που ψηνόταν, όπως:
- ‘Ιπνίτης’ ήταν το ψωμί που έψηναν μέσα σε θερμή σκάφη.
- ‘Εσχαρίτης’ το ψωμί που ψηνόταν στις σχάρες.
- ‘Άρτος τυρόεντας’ που περιείχε και τυρί κάτι σαν την σημερινή τυρόπιτα ή το τυρόψωμο.
- ‘Κριβανίτης άρτος’ που γινόταν από σιμιγδάλι.
- Το ‘όφωρον’ ήταν ένα γλύκισμα από ζύμη, σουσάμι και μέλι.
- Γνωστές επίσης ήταν και οι λαγάνες.
Οι Αθηναίοι φουρνάρηδες είχαν καλή φήμη, για τα γλυκίσματα και τις πίτες τους. Οι αρχαίοι εκτιμούσαν πολύ περισσότερο από εμάς την ύπαρξη του ψωμιού, και θεωρούσαν πως η μεγάλη ποικιλία του ψωμιού ήταν πολυτέλεια, αφού συνήθιζαν να τρώνε μόνο ένα κομμάτι κριθαρένια μπομπότα.
