Οι σπόροι της καραντίνας
Η εποχή της καραντίνας τελειώνει, αν και ελπίζουμε για πάντα, πολλοί άνθρωποι θα θέλαμε να κρατήσουμε κάποιες εμπειρίες και συναισθήματα από αυτή την πρωτόγνωρη περίοδο. Ένας μικρός απολογισμός αυτών που βιώσαμε, ίσως θα μας βοηθήσει να αφουγκραστούμε την ψυχή μας και να βελτιώσουμε ποιοτικά την ζωή μας.
Το παράδοξο για μένα ήταν ότι μένοντας στο σπίτι, ευχαριστήθηκα την φύση σε ένα πυκνοκατοικημένο, γκρι, άσχημο προάστιο της Αθήνας. Εστίαζα αναγκαστικά τα μάτια μου στο πράσινο του μπαλκονιού μου και στο πράσινο κάποιων λίγων μπαλκονιών των γειτόνων μου. Πρόσεξα τα ωραία τριαντάφυλλα ενός γείτονα ή γειτόνισσας που συνήθως δεν είχα το χρόνο ή την ανάγκη να δω. Δεν ξέρω πόσες φορές ευχαρίστησα αυτόν τον άγνωστο γείτονα που μου πρόσφερε μια όαση για τα μάτια μου με το μικρό, περιποιημένο, πλούσιο σε βλάστηση μπαλκόνι του.
Άκουγα τα πουλιά, κάποιες φορές σπουργιτάκια, κάποιες άλλες τα πουλιά ενός γείτονα και πάλι ευχαριστούσα για την μελωδία που μου προσφέραν. Χάρη στην ησυχία μπορούσα να τα ακούσω σαν να ήταν δεκαπενταύγουστος κάθε ημέρα. Την τελευταία εβδομάδα της καραντίνας, έφθασαν και οι μέλισσες στο μπαλκόνι μας, τις θαύμασα για την εργατικότητα τους και ένοιωθα κάποια χαρά που τα φυτά του μπαλκονιού μου, δίνουν τροφή σε αυτό το τόσο χρήσιμο έντομο.
Μα πιο πολύ, η ματιά μου έπεφτε με αγωνία στις μικρές γλαστρούλες με αρωματικά που έσπειρα λίγο πριν την καραντίνα. Σαν νεόκοπη με την σπορά, κοίταζα με αγωνία αν θα βγει πρασινάδα από την λίγη γη που μπορούσα να καλλιεργήσω. Μελετούσα πως θα ποτίζω καλύτερα, μήπως πρέπει να αλλάξω θέση στις γλαστρούλες μου. Το πρώτο πείραμα δεν πήγε καλά, αλλά ευτυχώς είχα λίγους σπόρους και χώμα ακόμα και τους φύτεψα κατά την διάρκεια της καραντίνας. Τι ευτυχία, τώρα βλέπω κάποιο φως. Οι γλαστρούλες μου έχουν γεμίσει με πράσινο και αν όλα πάνε καλά, σε λίγους μήνες ίσως να μπορώ να κόβω κλωναράκια για το φαγητό μας.
Καθώς τελειώνει η καραντίνα, δεν θα είμαι πια στο σπίτι να παρατηρώ πολλές φορές την ημέρα την πορεία τους. Αυτό θα μου λείψει.
Αυτό που θα κρατήσω είναι να συνεχίσω την προσπάθεια να φυτεύω αρωματικά και λαχανικά. Η διαδικασία αυτή με γεμίζει και νιώθω ότι βάζω ένα πολύ μικρό λιθαράκι στην προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, βλέποντας πόσο αργά αναπτύσσονται τα μικρά μου φυτά, αντιλαμβάνομαι καλύτερα πόσος κόπος και πόροι καταναλώθηκαν για να έρθει η τροφή στο σπίτι μου, για αυτό τη σέβομαι περισσότερο, κάνω ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να μην καταλήγουν οι τροφές μου στα σκουπίδια.
Εσείς, αναγνώστες του itrofi.gr, τι θα σας λείψει; Είχα κάποια θετικά στοιχεία η καραντίνα για σας; Tι θα προσπαθήσετε να κρατήσετε; Θα χαρούμε να δούμε τις ανταποκρίσεις από την καραντίνα σας στη σελίδα μας στο facebook ή στο https://www.itrofi.gr/contact.