Μαγιονέζα, η ιστορία της βασίλισσας των sauce

Η μαγιονέζα εφευρέθηκε το 1756 από τον αγνώστων λοιπών στοιχείων σεφ του Louis Francois Armand de Vignerot du Plessis, Δούκα του Richelieu (1696-1788) υποκαθιστώντας, ως λύση ανάγκης, μια τοπική σπεσιαλιτέ-σος που έφτιαχναν με ελαιόλαδο, κρόκους αυγών, λεμόνι και διάφορα μυρωδικά που είχε ζητήσει ο Δούκας, όταν “ατυχώς” ο σεφ διαπίστωσε ότι είχε ξεμείνει από κρέμα. Η σάλτσα χρειαζόταν για το επίσημο δείπνο προκειμένου να εορτασθεί η μεγάλη νίκη του Δούκα με τα πολλά ονόματα, όταν κατέκτησε τη πόλη Mahon, στο Ισπανικό νησί Μινόρκα. Έτσι, η αυθεντική ονομασία της ήταν “Mahonnaise”. Αυτό βέβαια μέχρι το 1841, όταν κάποιος τυπογράφος ενός απ’ τους πρώτους μαγειρικούς οδηγούς, προφανώς ζαλισμένος απ’ την πολλή σάλτσα, έβαλε το γράμμα “h” ανάποδα και έτσι τυπώθηκε αυτό ως “y”, με αποτέλεσμα η πρώην Mahonnaise, να μαθευτεί στο ευρύ κοινό ως Mayonnaise.

Άλλοι υποστηρίζουν, ότι στην περίοδο της μάχης της Arques πίσω στο 1589, ήταν η σος που δεν χόρταινε να απολαμβάνει ο Δούκας της Mayenne και βασικός αντίπαλος του βασιλικού στρατού και του ίδιου του Βασιλιά Ερρίκου Ε’. Ο Δούκας περνούσε περισσότερη ώρα ξαπλωμένος κάτω από τα δέντρα, μετά από λουκούλλεια γεύματα με μαγιονέζα παρά πάνω στο άλογό του. Η μαγιονέζα γεννιέται και η μάχη χάνεται φυσικά για τον Δούκα.

Κατά μια τρίτη εκδοχή, ο διάσημος Γάλλος σεφ Prosper Montagne, που γεννήθηκε στην Carcassone το 1865, ισχυρίζεται πως η  μαγιονέζα προέρχεται πολύ απλά από τη γαλλική λέξη moyeu που σημαίνει κρόκος αυγού. Σήμερα βέβαια οι Γάλλοι ούτε το moyeu δεν αναγνωρίζουν, αφού τον κρόκο τον αναφέρουν ως jaune d’oeuf (το κίτρινο του αυγού).

Tην πρώτη έτοιμη μαγιονέζα στην ιστορία την έφτιαξε ένας νεαρός Γερμανός μετανάστης στις ΗΠΑ, ο Richard Hellmann. Ο 27χρονος Richard έφτασε στην Νέα Υόρκη  το 1903. Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε μια κοπέλα, η οποία,εκτός των άλλων, έφτιαχνε και καταπληκτική μαγιονέζα την οποία και διέθετε στο μαγαζί με ντελικατέσεν που είχε ανοίξει. Ήταν τόσο δημοφιλής, που ο Hellmann την πουλούσε στους ξύλινους κάδους που χρησιμοποιούσε για να ζυγίζει το βούτυρο. Αρχικά, την παρασκεύαζε σε δύο διαφορετικούς τύπους και για να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, έβαλε στον έναν μια μπλε κορδέλα. Ήταν τέτοια η ζήτηση της συσκευασίας με την κορδέλα που το 1912 ο Hellmann σχεδίασε την φίρμα «Μπλε κορδέλα» και άρχισε να την πουλάει σε γυάλινα βάζα.