Ένωση Αγρινίου: οι ετεροεπαγγελματίες παραγωγοί εγκαταλείπουν τη συγκομιδή
Απαξιώνονται εκατοντάδες καρποφόροι ελαιώνες στην Αιτωλοακαρνανία καθώς οι ετεροεπαγγελματίες παραγωγοί αρνούνται να μαζέψουν τις ελιές ως ασύμφορες λόγω της υπερφορολόγησης και του μεγάλου κόστους συγκομιδής.
Σύμφωνα με δημοσίευμα που φιλοξενεί στην ιστοσελίδα της η Ένωση Αγρινίου, χιλιάδες δέντρα θα παραμείνουν φέτος φορτωμένα με καρπό σε εκατοντάδες στρέμματα ελαιώνων στην Αιτωλοακαρνανία καθώς οι ετεροεπαγγελματίες παραγωγοί αρνούνται να μπουν για συγκομιδή. Όπως εξηγούν, «δεν συμφέρει» και «δεν αξίζει τον κόπο» να μαζέψουν τον καρπό εξαιτίας της εξοντωτικής όπως την χαρακτηρίζουν, φορολογικής πολιτικής αλλά και του μεγάλου κόστους συγκομιδής.
Στην περιοχή, όπως εξάλλου και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, πολλοί ελαιώνες ανήκουν σε ανθρώπους που το κύριο επάγγελμά τους δεν είναι αγρότες, αλλά καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται τις ελιές ως αναγκαίο συμπληρωματικό έσοδο για να καλύψουν τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Όμως, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσο από την υπερφορολόγηση όσο και από το αυξημένο κόστος συγκομιδής του καρπού, θα τους αναγκάσει όπως δηλώνουν, να μπουν φέτος στα λιοστάσια μόνο για να μαζέψουν ελιές για να βγάλουν το λάδι της χρονιάς της οικογένειάς τους ή και λίγες παραπάνω για να προσπαθήσουν να πουλήσουν κάποιους τενεκέδες.
Η Ένωση Αγρινίου παρατηρεί με πικρία ότι οι πολλοί ελαιώνες παρουσιάζουν εικόνα ερήμωσης σε όλη την Αιτωλοακαρνανία αντί να είναι γεμάτοι με παραγωγούς και εργάτες να μαζεύουν την κατά τα άλλα πλούσια και φέτος σοδειά. Εκφράζουν για άλλη μια φορά την βαθειά ανησυχία τους για τις συνέπειες τόσο για την ίδια την παραγωγή όσο και για την οικονομία, επαναφέροντας τόσο το καυτό θέμα της παράνομης και χωρίς παραστατικά διακίνησης ελαιολάδου όσο και τη πικρή διαπίστωση ότι το μεγαλύτερο μέρος από τις ελιές θα μείνει στα δέντρα και θα σαπίσει ανεκμετάλλευτο. Φυσικά, παραμένουν να παράγουν και να εκμεταλλεύονται μόνο οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, που δεν έχουν άλλη εναλλακτική προσπορισμού και οι οποίοι είναι το ίδιο ανήσυχοι για την παραγωγική ασφυξία και το αβέβαιο μέλλον τους.