Το Συμβούλιο Επιστασίας των Θαλασσών (MSC) βάζει στο μικροσκόπιο το γαύρο του Περού
Οι αλιευόμενες ποσότητες γαύρου στο Περού αποτελούν τη κυριότερη πηγή εφοδιασμού σε ωφέλιμα ω3 λιπαρά ολόκληρου του κόσμου. Μπορεί η αλιεία γαύρου να παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης από τα μειωμένα αποθέματα που άφησε πίσω του το φαινόμενο Ελ Νίνιο, ωστόσο, η εικόνα της βιωσιμότητας παραμένει θολή, καθώς ένας σημαντικός φορέας πιστοποίησης έχει δώσει το πράσινο φως, ενώ ένας άλλος που ασχολείται με το σύνολο των αλιευτικών μονάδων αντί των μεμονωμένων εταιριών, εξετάζει ακόμη το θέμα.
Οι περισσότερες αλιευτικές εταιρίες στους ωκεανούς παγκοσμίως βασίζονται σε μικρά πελαγικά ψάρια όπως ο γαύρος και η σαρδέλα. Αυτά τα είδη κυριαρχούν στον ωκεανό σε εξαιρετικά παραγωγικές περιοχές ανοδικών θαλασσίων ρευμάτων όπως στα ανοικτά του Περού. Αυτοί οι τόποι αλιείας παρουσιάσουν κάποια κοινά ευνοϊκά στοιχεία διατροφής και ωοτοκίας των ψαριών που άλλοτε συμβάλλουν στην παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων αλιευμάτων και άλλοτε, μειώνονται δραματικά μόλις αλλάξουν οι συνθήκες στους ωκεανούς, για να επανεμφανιστούν 10 έως 30 χρόνια αργότερα.
Η ακτογραμμή του Περού καλύπτεται από έναν από τους πιο πλούσιους σε βιοποικιλότητα και παραγωγικούς ωκεανούς παγκοσμίως και εκεί βρίσκεται ο περουβιανός γαύρος που ονομάζεται anchoveta. Κατά τη διάρκεια του φαινομένου Ελ Νίνιο το 1972 και το 1994, λόγω της υπερθέρμανσης, ο πληθυσμός της anchovetta μειώθηκε σημαντικά και επανήλθε πάλι καθώς τα θαλάσσια ύδατα ψύχθηκαν.
Η βιωσιμότητα των πόρων του ωκεανού στα ανοικτά του Περού έχει προκαλέσει ανησυχίες εδώ και χρόνια. Οι ψαράδες παρατηρούν μικρές συνολικές ποσότητες και, αντίθετα, μεγάλα ποσοστά μικρών ή αυγωμένων γαύρων. Από την πλευρά τους οι επιστήμονες φοβούνται για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα αυτού που τα Ηνωμένα Έθνη αποκαλούν «το ψάρι που το έχουν εκμεταλλευθεί περισσότερο στην ιστορία του κόσμου», του γαύρου. Τα προγνωστικά από τις συνδυαστικές επιδράσεις του φαινομένου Ελ Νίνιο αλλά και της υπεραλίευσης μπορεί να είναι θλιβερά αλλά υπάρχει ελπίδα: οι πληθυσμοί των γαύρων ανταποκρίνονται σχεδόν άμεσα στις ευνοϊκές για αυτούς συνθήκες στους ωκεανούς και μπορούν να διπλασιασθούν σε αριθμό μέσα σε 15 μήνες, αν οι ψαράδες δεν αλιεύουν τα μικρά ή αυγωμένα ψάρια. Σύμφωνα με στοιχεία, κάθε χρόνο μόνο το 2% των γαύρων που αλιεύονται καταλήγει στα πιάτα των καταναλωτών. Το υπόλοιπο 98% γίνεται τροφή για τα άλλα ψάρια ή ιχθυέλαιο.
Η περουβιανή αλιεία προσπαθεί να διαχειρίζεται τα εποχιακά αλιεύματα με τρόπο ώστε να διατηρηθεί η βιωσιμότητα. Ο οργανισμός πιστοποίησης «Φίλος της Θάλασσας» (FOS) έχει πιστοποιήσει 6 συνολικά αλιευτικές επιχειρήσεις στο Περού οι οποίες ψαρεύουν γαύρο με τη μέθοδο γρι-γρι, συμμορφούμενες με τους κανονισμούς προστατευόμενων θαλασσίων περιοχών. Οι επιχειρήσεις δηλώνουν ότι ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές για την αειφόρο αλιεία και τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα είναι ελάχιστα. Ενώ ο οργανισμός FOS έχει πιστοποιήσει αυτές τις επιχειρήσεις, το Συμβούλιο Επιστασίας των Θαλασσών (MSC) δεν έχει εγκρίνει όλες τις εταιρίες οι οποίες όμως συμφώνησαν να ακολουθήσουν ένα ειδικό πρόγραμμα ώστε να ανταποκριθούν στις κατευθυντήριες γραμμές που θέτει ο οργανισμός. H πιστοποίηση από το ΜSC θεωρείται ως το πρότυπο των πιστοποιήσεων στον τομέα της αλιείας. Το Συμβούλιο Επιστασίας των Θαλασσών είναι ένα διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός με σκοπό την αντιμετώπιση της υπεραλίευσης μέσω ενός μοναδικού προγράμματος πιστοποίησης και έγκρισης οικολογικού σήματος.
