Πώς είναι σήμερα ο Ειρηνικός Ωκεανός μετά από την Φουκουσίμα;
Έχουν περάσει 6 χρόνια μετά από τον καταστροφικό σεισμό, που έπληξε την Ιαπωνία και η ραδιενέργεια του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα ξεχύθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, έχοντας ανεπανόρθωτες καταστροφές όχι τόσο στο χρόνο του συμβάντος αλλά μακροχρόνια.
Το itrofi μετά από δημοσιογραφική έρευνα σας παρουσιάζει όλες τις πρόσφατες μελέτες σχετικά με τα επίπεδα ραδιενέργειας καθώς και την οικολογική καταστροφή την οποία σημειώνεται σταδιακά.
Οι επιστήμονες του εργοστασίου καθώς και οι εμπειρογνώμονες οι οποίοι εκτίμησαν την κατάσταση τόσο κατά την διάρκεια του συμβάντος όσο και μεταγενέστερα μιλούν για περιορισμένη ζημία όμως η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ καθώς μια πληθώρα ψαριών έχουν μεταλλαχθεί και αυτό, γιατί ο ωκεανός πλημμύρισε με ραδιενεργά απόβλητα ως αποτέλεσμα της καταστροφής, συμπεριλαμβανομένων των ραδιενεργών ιωδίων, καισίου και στροντίου-89 και 90. Οι ωκεανοί μολύνθηκαν όχι μόνο κατά τη στιγμή της καταστροφής, αφού τόνοι της ραδιενεργού ουσίας εξακολουθούν να εισέρχονται στον ωκεανό κάθε μέρα.
Εκτιμάται ότι οι επιπτώσεις της Φουκουσίμα είναι περίπου 20-30 φορές χειρότερες από τη Χιροσίμα, λόγω του γεγονότος ότι η ραδιενεργός δηλητηρίαση συνεχίζεται. Οι ψαράδες έχουν αναφέρει διάφορες μεταλλάξεις στα ψάρια στη γύρω περιοχή, αλλά ακόμα πιο δύσκολο είναι ότι αυτές οι περιπτώσεις έχουν αναφερθεί μέχρι τις ακτές της Αμερικής. Στην Κολομβία αλιεύτηκε το 2015 σολομός με καίσιο – 134 το οποίο προκύπτει μόνο από σχάση και αυτή τη στιγμή μπορεί να προέλθει μόνο από το Φουκουσίμα. Με πρόσφατη μελέτη τα βενθικά ψάρια, εκείνα δηλαδή, που βρίσκονται στον πυθμένα του ωκεανού, είναι πιο εκτεθειμένα σε μολυσμένα ιζήματα και λαμβάνουν υψηλότερα ποσοστά ραδιενεργών δόσεων από τα πελαγικά ψάρια, που ζουν στα υψηλότερα επίπεδα της στήλης ύδατος.
Η μακροπρόθεσμη τύχη της μόλυνσης εξακολουθεί να είναι άγνωστη και οι πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα της ακτινοβολίας που αποθηκεύεται στα ιζήματα και την ποσότητα που εξακολουθεί να διαρρέει από καθυστερημένες πηγές, όπως τα υπόγεια ύδατα, πρέπει να προσδιοριστούν ποσοτικά. Η μέχρι σήμερα διαθέσιμη έρευνα σχετικά με τον κίνδυνο για το θαλάσσιο περιβάλλον είναι ενθαρρυντική, αλλά τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, υποδεικνύοντας την κατεύθυνση για μελλοντικές έρευνες και μέχρι τότε οι ανησυχίες μας είναι μεγάλες καθώς δεν είμαστε σίγουροι τι καταναλώνουμε.
Αικατερίνη Στεφάνου, Κλινική Χημικός
