Τα παιδιά ενδιαφέρονται για το πώς σερβίρεται το φαγητό τους στο πιάτο;
Όταν πρόκειται για το σερβίρισμα του φαγητού στα παιδιά, η παρουσίαση στο πιάτο δεν πρέπει να υποτιμάται. Οι γονείς μπορεί να βγουν νικητές από τον «πόλεμο» γύρω από το τραπέζι του βραδινού αν φροντίσουν την παρουσίαση των σερβιρισμένων τροφίμων στο πιάτο, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Ορισμένα παιδιά είναι ιδιαίτερα δύσκολα με το φαγητό, όχι μόνο από την άποψη του τι τρώνε αλλά και του τρόπου παρουσίασής του. Οι προτιμήσεις τείνουν να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, αλλά μπορεί να υπάρχει ένας ιδανικός τρόπος για να τους σερβίρετε το φαγητό. Σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, τα παιδιά έχουν διαφορετικές προτιμήσεις που ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο.
Προηγούμενες μελέτες έχουν εξετάσει τη σχέση μεταξύ του χρώματος των τροφίμων και των επιλογών των παιδιών (ένα πιάτο με επτά διαφορετικά τρόφιμα έξι διαφορετικών χρωμάτων είναι ιδανική) καθώς και της παρουσίασης και της κατανάλωσης (συμπαγείς, εύκολες μικρές μερίδες είναι προτιμότερες). Η Annemarie Olsen, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Εργαστηρίου Future Consumer του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης δήλωσε ότι ο σκοπός της μελέτης τους που δημοσιεύθηκε στο Journal of Sensory Studies , ήταν να καθοριστεί εάν η διατροφική συμπεριφορά θα μπορούσε να επηρεαστεί απλά με τη διαφορετική διάταξη και παρουσίαση της τροφής στο πιάτο.
"Ως ερευνητής, ακούω πάντα τους γονείς να λένε ότι τα παιδιά τους προτιμούν να τρώνε το φαγητό τους με έναν συγκεκριμένο τρόπο και με μια συγκεκριμένη σειρά", σχολίασε η Olsen. "Αλλά δεν διαθέτουμε πολλές πληροφορίες που να βασίζονται σε τεκμήρια για το πώς τα παιδιά διαλέγουν και τρώνε το φαγητό τους, το οποίο είναι πολύ σημαντικό όταν, για παράδειγμα, θέλουμε τα παιδιά μας να τρώνε περισσότερα λαχανικά - ή να τρώνε γενικά όσα πρέπει".
Οι ερευνητές εξέτασαν τις προτιμώμενες μορφές σερβιρίσματος 100 μαθητών, ηλικίας 7-8 και 12-14 ετών, ζητώντας τους να δώσουν προτεραιότητα στις φωτογραφίες έξι πιάτων με τρεις τρόπους. Τα τρόφιμα ήταν σαφώς οριοθετημένα ή ήταν ανακατεμένα όλα μαζί ή τέλος, ήταν ένας συνδυασμός των δύο δηλαδή κάποια ήταν χωριστά και κάποια είχαν ανακατευθεί. Ενώ τα αγόρια ηλικίας επτά και οκτώ ετών δεν προτιμούσαν ένα συγκεκριμένο στυλ παρουσίασης, τα κορίτσια της ίδιας ηλικίας προτίμησαν τα τρόφιμα που δεν έρχονταν σε επαφή μεταξύ τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά, 12-14 ετών, προτιμούσαν είτε τα ανακατεμένα είτε το συνδυασμό των μικτών και ξεχωριστών συστατικών.
Οι γονείς των επιλεκτικών και δύσκολων παιδιών είναι πολύ πιθανό να γνωρίζουν ότι τα πιο μικρά παιδιά συχνά παραπονιούνται όταν τα ξεχωριστά τρόφιμα σε ένα πιάτο αγγίζουν το ένα το άλλο. Γνωστός ως brumotactillophobia, ο φόβος ενός φαγητού που αγγίζει ένα άλλο μπορεί να είναι ένα ζήτημα, ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά. Αλλά μπορεί επίσης να προκύψει από την προδιάθεση που έχει να κάνει με την αισθητική, τη γεύση ή την υφή της κάθε τροφής. "Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι τα παιδιά πιστεύουν ότι τα διάφορα συστατικά θα μπορούσαν να μολυνθούν μεταξύ τους. Αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι ότι προτιμούν να τρώνε τα διάφορα στοιχεία με μια συγκεκριμένη σειρά ή ότι η σαφής οριοθέτηση παρέχει απλώς μια καλύτερη εικόνα » δήλωσε η Olsen.
Με βάση τα ευρήματα της έρευνας, η Olsen συνιστά να ξεχωρίζονται τα διάφορα τρόφιμα μεταξύ τους στο πιάτο, ειδικά όταν πρόκειται για μικρότερα παιδιά. Δίνοντας προσοχή στις προτιμήσεις των παιδιών, προσθέτει, οι γονείς μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τις εντάσεις και τους διαπληκτισμούς και τα προγράμματα σχολικών γευμάτων θα μπορούσαν να γίνουν πιο αποτελεσματικά. "Το παιδί μπορεί να αναμειγνύει το φαγητό όταν τα διάφορα στοιχεία του φαγητού διαχωρίζονται στο πιάτο του, ενώ το αντίστροφο δεν είναι δυνατό", καταλήγει.
Φωτεινή Πουρνάρα
