Οι μύες μπορούν να "γεύονται" τη ζάχαρη
Είναι προφανές ότι οι γευστικοί κάλυκες στη γλώσσα μας μπορούν να ανιχνεύσουν τη ζάχαρη. Μετά από ένα γεύμα, τα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας αισθάνονται την αύξηση της γλυκόζης του αίματος και απελευθερώνουν την ινσουλίνη η οποία βοηθά το σάκχαρο να μπει στα κύτταρα και να χρησιμοποιηθεί από το σώμα για ενέργεια. Πρόσφατα ερευνητές αποκάλυψαν έναν απροσδόκητο μηχανισμό ανίχνευσης της γλυκόζης στους σκελετικούς μύες που συμβάλλει στη γενική ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.
"Βρήκαμε ότι τα κύτταρα των σκελετικών μυών έχουν μηχανισμούς για την άμεση ανίχνευση της γλυκόζης - κατά κάποιον τρόπο είναι σαν οι μύες να μπορούν και εκείνοι να γευτούν τη ζάχαρη", δήλωσε ο Jiandie Lin, ένας από τους επικεφαλής συγγραφείς της μελέτης από το Life Sciences Institute του πανεπιστημίου του Michigan. Αυτή η ικανότητα των μυών να ανιχνεύουν τη γλυκόζη του αίματος είναι μια ξεχωριστή και παράλληλη διαδικασία που αυξάνει την ανταπόκριση που προκαλείται από την ινσουλίνη. Μαζί λειτουργούν ως ρεοστάτης για να διατηρούν σταθερά τα επίπεδα γλυκόζης στο σώμα, ιδιαίτερα μετά από ένα γεύμα. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο Molecular Cell.
Αυτή η σε βάθος κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το σώμα αυτο-ρυθμίζει το σάκχαρο σε μοριακό επίπεδο θα μπορούσε να ρίξει νέο φως στην παχυσαρκία και τον διαβήτη και να κατευθύνει προς νέους θεραπευτικούς στόχους, δήλωσαν οι επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα αυτή σε κυτταροκαλλιέργειες και εργαστηριακά ποντίκια. Όπως εξηγούν, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η γλυκόζη στους σκελετικούς μύες για να διατηρηθεί η ισορροπία ήταν άγνωστος προηγουμένως. Η ανακάλυψη έγινε κάνοντας ανενεργό ένα συγκεκριμένο γονίδιο στα ποντίκια. Μετά από αυτή τη διαδικασία, οι ποντικοί ακολούθησαν διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από την πρόσθετη γλυκόζη.
Ο γνωστός μηχανισμός της ινσουλίνης δεν ήταν επαρκής για να επεξεργαστεί τη γλυκόζη από μόνος του, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Η αύξηση του σακχάρου στο αίμα μετά από ένα γεύμα αποτελεί βασικό σύμπτωμα του διαβήτη τύπου 2. Και το χρόνιο υψηλό σάκχαρο του αίματος, γνωστό και ως υπεργλυκαιμία, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας. "Βρήκαμε ότι η μοριακή πορεία που ακολουθεί η γλυκόζη στα μυϊκά κύτταρα, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο, είναι πολύ παρόμοια με αυτό που συμβαίνει στα βήτα κύτταρα του παγκρέατος", δήλωσε ο Lin, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής Kυτταρικής και Aναπτυξιακής Bιολογίας στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Michigan. Και πρόσθεσε ότι η έρευνά τους έδειξε ότι αυτή η οδός ανίχνευσης της γλυκόζης στα μυϊκά κύτταρα μπορεί επίσης να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στη συνολική δράση των φαρμάκων για μείωση της γλυκόζης. Η έκταση αυτής της συμβολής θα πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω καθώς θα μπορούσε να χρησιμεύσει στη διαμόρφωση θεραπευτικών ενώσεων σε φάρμακα.
