Θα μπορούσαν τα ωμέγα-6 λιπαρά οξέα να μας βοηθήσουν να ζήσουμε περισσότερο;

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, μελέτησαν αρχικά 2.480 άνδρες ηλικίας μεταξύ 42 και 60 ετών. Από τους άντρες, οι 1.019 είχαν ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου (CVD), καρκίνου ή διαβήτη και οι 1.461 δεν παρουσίαζαν ιστορικό νόσου. Οι επιστήμονες μέτρησαν το επίπεδο αίματος του λινολεϊκού οξέος των συμμετεχόντων, του πιο συνηθισμένου πολυακόρεστου ωμέγα-6 λιπαρού οξέος, πριν τους χωρίσουν σε πέντε ομάδες με βάση το επίπεδο αυτό. Αφού παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες επί 22 χρόνια κατά μέσο όρο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι ήταν στην ομάδα με το υψηλότερο επίπεδο λινολεϊκού οξέος είχαν 43% χαμηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από όλες τις αιτίες σε σύγκριση με την ομάδα με το χαμηλότερο επίπεδο.

Οι συμμετέχοντες με το υψηλότερο επίπεδο λινολεϊκού οξέος στο αίμα είχαν επίσης μειωμένο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακές παθήσεις, κάτι που ήρθε να προστεθεί σε προηγούμενα ευρήματα που υποδηλώνουν ότι η υψηλότερη διαιτητική πρόσληψη λινολεϊκού οξέος και το υψηλότερο επίπεδό του στο αίμα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, ένα υψηλό επίπεδο λινολεϊκού οξέος δεν φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο θανάτου λόγω καρκίνου. Μετά τη μέτρηση του ποσοστού και ενός μικρού πολυακόρεστου λιπαρού , του αραχιδονικού οξέος, στο αίμα των συμμετεχόντων, η μελέτη αποκάλυψε επίσης ένα νέο εύρημα, με παρόμοια, αν και ασθενέστερη συσχέτιση μεταξύ υψηλού επιπέδου αραχιδονικού οξέος και χαμηλότερου κινδύνου θανάτου. Η ομάδα σημείωσε επίσης ότι η θετική επίδραση ενός υψηλού επιπέδου λινολεϊκού οξέος ήταν παρόμοια για εκείνα τα άτομα με ή χωρίς ιστορικό σοβαρής χρόνιας νόσου όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνο ή διαβήτη.

Η διαμάχη για τα οφέλη των ωμέγα-6 λιπαρών

Υπάρχει σήμερα μεγάλη συζήτηση στους επιστημονικούς κύκλους σχετικά με τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωση ωμέγα-6 λιπαρών οξέων. Αν και έχουν ευρέως επαινεθεί για την επίδρασή τους στα επίπεδα χοληστερόλης, έχουν επίσης κατηγορηθεί επειδή πιστεύεται ότι μπορούν να προκαλέσουν χαμηλού επιπέδου φλεγμονές, όπως αυτές που σχετίζονται με τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Η θεωρία αυτή έγκειται στο γεγονός ότι ο ανθρώπινος οργανισμός μετατρέπει το διατροφικό λινολεϊκό σε αραχιδονικό οξύ, το οποίο με τη σειρά του χρησιμοποιείται για να παράγει ορισμένες προ-φλεγμονώδεις ενώσεις. Σε αντίθεση με το λινολεϊκό οξύ, τα επίπεδα του αραχιδονικού οξέος στο αίμα δεν εξαρτώνται από τη διατροφή. Ωστόσο, η ιδέα ότι μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, όπως το λινολεϊκό, αυξάνει τον κίνδυνο ασθένειας προάγοντας τη φλεγμονή, αγνοεί το γεγονός ότι τα ωμέγα-6 προωθούν παράλληλα και τις αντιφλεγμονώδεις ενώσεις. Ο Φιλανδός καθηγητής, Jyrki Virtanen, από τους κύριους συγγραφείς της παρούσας έρευνας και οι συνάδελφοί του υποστηρίζουν ότι η διαμάχη υπογραμμίζει τα προβλήματα που προκύπτουν όταν οι επιστήμονες επικεντρώνονται μόνο στις σχέσεις μεταξύ της διατροφής και των κινδύνων για διάφορες ασθένειες.

Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση The American Journal of Clinical Nutrition.

Φωτεινή Πουρνάρα