Η πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια της καρυδιάς

Η καρυδιά (Juglans regia), ένα από τα ομορφότερα καλλιεργούμενα αιωνόβια δέντρα με πλούσια φυλλώδη σκιά, έχει μεγάλη χρησιμότητα καθώς τα επιστημονικά δεδομένα αποδίδουν πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες τόσο στα φύλλα και το περίβλημα των καρπών της αλλά και στα καρύδια με τις αντιγηραντικές, αντικαρκινικές και αντιχοληστερινικές και καρδιοπροστατευτικές  τους ιδιότητες. Απόρροια όλων αυτών είναι η ζήτηση να αυξάνεται κάθε χρόνο σε παγκόσμια κλίμακα και οι νέες καλλιέργειες να πολλαπλασιάζονται. Η Καλιφόρνια παράγει το 40% της παγκόσμιας παραγωγής , είναι η κύρια εξαγωγική χώρα στον κόσμο και τα καρύδια της πωλούνται και στην Ελλάδα. Η καρυδιά καλλιεργείται για τους ξηρούς καρπούς της που τρώγονται νωπά και ξηρά. Η ξηρά ψίχα χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και για τη παραγωγή καρυδέλαιου. Επίσης η καρυδιά είναι αντικείμενο δασικής εκμετάλλευσης για το πολύτιμο ξύλο της. 

Στη χώρα μας ευδοκιμεί η ποικιλία Chadler η οποία είναι ανθεκτική στις ασθένειες και επεκτείνεται σε πολλές περιοχές καθώς είναι κατάλληλη για ημιορεινές και ορεινές περιοχές.  Η καρυδιά μεγαλώνει παντού, όπου δεν υπάρχουν συχνές και παρατεταμένες παγωνιές αλλά προσαρμόζεται καλύτερα σε ζεστούς τόπους και δεν την ενοχλούν τόσο οι άνεμοι. Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν εγκαύματα στο περικάρπιο και συρρίκνωση στα σπέρματα. Οι περισσότερες ποικιλίες δεν είναι ανθεκτικές στις υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες  ενώ όταν βρίσκονται σε λήθαργο, μπορούν να αντέξουν μέχρι τους -11οC. Ως προς το έδαφος η καρυδιά δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες προτιμήσεις. Γίνεται σε όλα τα βαθιά και διαπερατά από το νερό εδάφη. Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δίνεται έτσι ώστε να μην καλλιεργούνται φυτά όπως είναι η ντομάτα, η μελιτζάνα και γενικά τα σολανώδη, καθώς επίσης τα σμέουρα , βατόμουρα κτλ. και αυτό λόγω της juglone, μιας τοξικής για ορισμένα φυτά ουσίας που τα καταστρέφει.

Ο κύριος τρόπος πολλαπλασιασμού της καρυδιάς είναι με το σπόρο το Νοέμβριο ή τον Μάρτιο. Μπορεί όμως να πολλαπλασιασθεί και με μπόλιασμα. Η καρυδιά δεν επιδέχεται μεγάλο κλάδεμα. Υπάρχει μάλιστα η αντίληψη ότι δεν πρέπει να κλαδεύεται αλλά να «καθαρίζεται», για να αφαιρούνται τα κλαδιά που είναι ξερά ή χαλούν το σχήμα. Χρειάζεται επίσης λίπανση με άζωτο, φώσφορο, κάλιo και ασβέστη. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας έχει ανάγκη ποτίσματος από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο. Οι νεώτερες ποικιλίες καρποφορούν για πρώτη φορά στα 5 με 8 χρόνια. Μια μέση παραγωγή είναι περίπου 37 κιλά ανά δένδρο με τα ώριμα δένδρα να μπορούν να φθάσουν και τα 180 κιλά. Η συγκομιδή των καρπών γίνεται με το τίναγμα των δέντρων με δονητές κορμών ή άκρων ανάλογα με το μέγεθός τους.