Οι γεύσεις των αναψυκτικών διαφέρουν ανάλογα με τη συσκευασία τους;

Είτε πρόκειται για τα διάφορα αναψυκτικά τύπου cola, για μπύρες ή ακόμη και για σόδες, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό στη σύστασή τους.  H εταιρεία ΜΜΕ και δημοσιογραφικής κάλυψης INSIDER πήρε πρόσφατα συνέντευξη από μερικούς εμπειρογνώμονες και προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στο τι είναι αυτό που κάνει πραγματικά διαφορετική τη γεύση των ποτών.  Προφανώς, έχει να κάνει με τις ίδιες τις συσκευασίες δηλαδή τα αλουμινένια κουτάκια, τα πλαστικά ή τα γυάλινα μπουκάλια.  Και φυσικά, υπάρχει και η περίπτωση των μηχανών-διανεμητών που σερβίρουν παγωμένα αναψυκτικά ή μπύρες στα διάφορα μαγαζιά εστίασης.

Για τους περισσότερους οι γυάλινες φιάλες είναι οι καλύτερες. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύουν ότι έχουν καλύτερη γεύση είναι ότι το γυαλί μπορεί να συγκρατήσει τις φυσαλίδες πολύ καλύτερα από το πλαστικό δοχείο. Επιπλέον αποτρέπουν το φως από το να μεταβάλει τις γευστικές ενώσεις του προϊόντος και δεν περιέχουν άλλα χημικά συστατικά, οπότε δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να αλλάξει πραγματικά τη γεύση. Αλλά ενώ το γυαλί μπορεί να είναι το καλύτερο για τη γεύση του ποτού, φαίνεται ότι το αλουμινένιο κουτί εξακολουθεί να προτιμάται από κάποιους  ίσως επειδή το κονσερβοποιημένα αναψυκτικά ψύχονται γρηγορότερα από τα εμφιαλωμένα. Έρευνες έχουν δείξει ότι αν τα ανθρακούχα ποτά ζεσταθούν ενώ βρίσκονται ακόμα μέσα σε ένα δοχείο ή μπουκάλι, το φυσικό τους αέριο θα διαφύγει.

Τα αναψυκτικά ή η μπύρα από ένα κουτί μπορεί να φαίνονται ότι έχουν πολύ περισσότερο ανθρακικό από τα αντίστοιχα ποτά που προέρχονται από ένα μπουκάλι. Υπάρχει πραγματικά κάποια διαφορά;  Οι κατασκευαστές διαλύουν τον ίδιο όγκο διοξειδίου του άνθρακα στις πλαστικές και τις αλουμινένιες συσκευασίες αλλά το πλαστικό τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (ΡΕΤ)  είναι περισσότερο διαπερατό από το διοξείδιο του άνθρακα από ό,τι το αλουμίνιο. Πάνω από 12 εβδομάδες αποθήκευσης σε κακές συνθήκες (ζεστό μέρος με άμεση ηλιακή ακτινοβολία) θα κάνει τα πλαστικά μπουκάλια να χάσουν έως και 15% του διοξειδίου του άνθρακα. Η Coca Cola, o αμερικανικός κολοσσός των αναψυκτικών π.χ. τονίζει ότι η cola τους περιέχει ακριβώς τα ίδια συστατικά είτε πρόκειται για το κουτάκι είτε για τα μπουκάλια. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν επίσης ότι παρόλο που οι βιομηχανίες συσκευασίας τροφίμων προσπαθούν να αποτρέψουν τυχόν αλληλεπιδράσεις, αυτές μπορούν να συμβούν. Οι πλαστικές φιάλες έχουν επένδυση από ακεταλδεΰδη, η οποία έχει σχεδιαστεί για να σταματάει τις αλληλεπιδράσεις αλλά και τις μεταφορές στη γεύση του ποτού που μπορεί να τους δίνουν την πλαστική επίγευση που πολλοί άνθρωποι μπορεί να νοιώθουν.

Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους η γεύση ενός αναψυκτικού ποικίλλει ανάλογα με τη συσκευασία.

Παρά την τεράστια πρόοδο στην τεχνολογία της εσωτερικής επίστρωσης των αλουμινένιων κουτιών (can-lining) στα αναψυκτικά μπορεί να διαλύονται κομμάτια μετάλλου μέσω μικροσκοπικών οπών στην επικάλυψη, επηρεάζοντας τη γεύση.

Και πάλι, ο βαθμός υποβάθμισης του ποτού είναι συνάρτηση του χρόνου αποθήκευσης και των συνθηκών και μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να μπορούν να ανιχνεύουν τη γεύση του αλουμινίου. Η θερμοκρασία έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση στην ενανθράκωση από ό,τι στη συσκευασία. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι περισσότερο από δύο φορές πιο διαλυτό σε παγωμένο αναψυκτικό παρά σε αυτό που είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Αν το αναψυκτικό ζεσταθεί ενώ βρίσκετε ακόμα στο δοχείο ή στο μπουκάλι, το αέριο θα αποχωριστεί από το αναψυκτικό και να μπει στο χώρο που βρίσκεται κάτω από το καπάκι της συσκευασίας και θα απελευθερωθεί στον αέρα τη στιγμή που θα ανοίξετε το δοχείο . Το διοξείδιο του άνθρακα θα επαναδιαλυθεί αν το ψύξετε, αλλά αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο. Διαφορετικά είδη αναψυκτικών έχουν επίσης διαφορετικά επίπεδα ανθρακικού. Η κανονική Coca-Cola π.χ. είναι ελαφρώς πιο ανθρακούχα από την αντίστοιχη διαίτης.

Τα κουτάκια είναι συνήθως από αλουμίνιο, επενδεδυμένα στο εσωτερικό με ένα πολυμερές που μπορεί να περιέχει BPA ή Bishphenol Α.  Οι ειδικοί όμως θεωρούν ότι η ποσότητα αυτού του υλικού που θα μπορούσε να μπει στο περιεχόμενο είναι τόσο χαμηλή που δεν πιστεύουν ότι θα είχε οποιαδήποτε επίδραση στη γεύση. Αυτή η επένδυση προστατεύει τη γεύση των αναψυκτικών και την προφυλάσσει από το να μολυνθεί από το μέταλλο. Η γλώσσα ορισμένων ανθρώπων είναι πολύ ευαίσθητη στο μέταλλο. Η μοναδική φορά που το προϊόν εκτίθεται στο ίδιο το μέταλλο είναι όταν ανοίγει το δοχείο. Ακόμη και αυτή η απλά επαφή με το μέταλλο είναι ικανή να αλλάξει έστω και ελάχιστα τη γεύση του αναψυκτικού σε αυτούς τους ανθρώπους.

Υπάρχουν και οι οπαδοί των μηχανών-διανεμητών για αναψυκτικά ή μπύρες που απολαμβάνουν καλύτερα τα ποτά τους όταν σερβίρονται με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα, στην Αμερική είχε δημιουργηθεί ένα ζήτημα με την Coca-Cola και τα McDonald’s. Όλοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν γιατί στην συγκεκριμένη αλυσίδα fast food σερβιριζόταν η καλύτερη, καθομολογία, Coca Cola.  Σύμφωνα με διάφορα άρθρα στον αμερικανικό τύπο όπως αυτό των New York Times, η διαφορά στην ποιότητα δεν είναι κάτι τυχαίο. Τα McDonald's προμηθεύονται το σιρόπι του συγκεκριμένου αναψυκτικού  σε εμπορευματοκιβώτια από ανοξείδωτο χάλυβα αντί για τα τυπικά πλαστικά πακέτα που χρησιμοποιούνται συνήθως για να διατηρήσουν τη φρεσκάδα του. Η επίπονη διαδικασία περιλαμβάνει επίσης τη μεγάλη προσοχή σε λεπτομέρειες όπως το πώς αποθηκεύονται τα συστατικά, τη θερμοκρασία στην οποία διατηρείται το αναψυκτικό στο μηχάνημα, τον συνεχή καθαρισμό των φίλτρων ακόμα και τα ειδικά καλαμάκια με τα οποία σερβίρουν το ποτό που είναι λίγο πιο φαρδιά από τα συνηθισμένα ώστε το αναψυκτικό να φθάνει γρηγορότερα σε περισσότερους γευστικούς κάλυκες στο στόμα. 

Φωτεινή Πουρνάρα