Τα στέμφυλα ως διατροφικό, φαρμακευτικό και καλλυντικό συστατικό
Η παγκόσμια αμπελοοινική βιομηχανία μπορεί στο εξής να έχει νέες καινοτόμες εφαρμογές για τα 14 εκατομμύρια τόνους από στέμφυλα που απομένουν μετά την επεξεργασία του κρασιού που παράγεται κάθε χρόνο. Καινοτόμοι ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο για να δώσουν μια δεύτερη ζωή στα υπολείμματα των σταφυλιών.
Το κρασί αποτελεί ένα βασικό αλκοολούχο ποτό εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά δεν χρησιμοποιείται ολόκληρο το σταφύλι στη διαδικασία παραγωγής οινοποίησης. Καθώς οι σπόροι, οι μίσχοι και ο φλοιός των σταφυλιών, τα στέμφυλα δηλαδή, θεωρούνται ως «απόβλητα», περίπου το ένα τέταρτο του κάθε σταφυλιού καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, κάθε χρόνο η παγκόσμια αμπελοοινική βιομηχανία παράγει περίπου 14 εκατομμύρια τόνους στέμφυλα και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ορισμένα περιβαλλοντικά προβλήματα. Μπορεί να προκαλέσει ρύπανση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων εξαιτίας των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων στα σταφύλια και για μεγάλο χρονικό διάστημα θα διευκολύνει την εξάπλωση ασθενειών μέσω των μυγών. Τα στέμφυλα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως λίπασμα και ορισμένοι οινοπαραγωγοί μουλιάζουν τις φλούδες από τις ρώγες των σταφυλιών στο νερό για να παρασκευάσουν ένα πιο αδύναμο «δεύτερο κρασί».
Ο Changmou Xu, ερευνητικός βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Nebraska-Lincoln και η ομάδα του προσπάθησαν να βρουν άλλους τρόπους για να ανακυκλώνονται τα απορρίμματα των σταφυλιών, με πιθανές εφαρμογές στη βιομηχανία τροφίμων. Ο Xu εξήγησε ότι η επαναχρησιμοποίηση των στεμφύλων δεν θα μείωνε μόνο την περιβαλλοντική ρύπανση, αλλά θα μπορούσε παράλληλα να αυξήσει την οικονομική αξία της αμπελοοινικής βιομηχανίας.
Τα στέμφυλα είναι πλούσια σε φυσικά αντιοξειδωτικά, όπως οι προανθοκυανιδίνες, οι ανθοκυανίνες και το ελλαγικό οξύ, που προστατεύουν από τα παραπροϊόντα του μεταβολισμού του οξυγόνου τα οποία μπορούν να βλάψουν τον οργανισμό. Ως εκ τούτου, έχουν εφαρμογές σε διαιτητικά συμπληρώματα, φαρμακευτικά προϊόντα και καλλυντικά. "Αναπτύσσουμε επίσης ορισμένες εφαρμογές στα τρόφιμα, με στόχο την υποκατάσταση των τεχνητών αντιοξειδωτικών με φυσικά αντιοξειδωτικά από τα σταφύλια για διάφορα διατροφικά προϊόντα με« καθαρή ετικέτα », δηλαδή με μόνο φυσικά συστατικά», δήλωσε ο Xu. Η επιστημονική ομάδα αναπτύσσει τεχνολογίες για να εκχυλίζει και να διαχωρίζει τα αντιοξειδωτικά από τα υπολείμματα των σταφυλιών και να απομακρύνει οποιαδήποτε φυτοφάρμακα. Η προσθήκη αυτών των αντιοξειδωτικών σε λιπαρά τρόφιμα όπως η μαγιονέζα και τα διάφορα dressings παρατείνουν τη διάρκεια ζωής αυτών των τροφών, ειδικά όταν εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες.
Σε μια προηγούμενη μελέτη, ο Xu και η ομάδα του μείωσαν το ακρυλαμίδιο, μια επικίνδυνη χημική ουσία που σχηματίζεται σε υψηλές θερμοκρασίες, σε τσιπς πατάτας κατά 60% χρησιμοποιώντας ένα αντιοξειδωτικό από τα στέμφυλα. «Συνεχίζουμε να προσπαθούμε να ενισχύσουμε την αποτελεσματικότητα των φαινολικών ενώσεων και επιδιώκουμε να την κάνουμε συγκρίσιμη με εκείνη του αιθυλενοδιαμινοτετραοξικού οξέος (EDTA), το οποίο είναι τεχνητό αντιοξειδωτικό", δήλωσε ο Xu. Το EDTA μπορεί να προστεθεί με ασφάλεια στα τρόφιμα, τα καλλυντικά και τη φαρμακευτική, αλλά καθώς οι καταναλωτές απαιτούν όλο και περισσότερα φυσικά συστατικά με λιγότερα τεχνητά πρόσθετα, το EDTA δεν ικανοποιεί αυτές τις ανάγκες. Αντ 'αυτού, ο Xu πρότεινε ότι τα στέμφυλα μπορεί να είναι το φυσικό συστατικό που θεωρείται πιο φιλικό και ελκυστικό για τους καταναλωτές. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην προστασία από παθογόνους μικροοργανισμούς όπως το E. coli και η σαλμονέλα. Η έρευνα παρουσιάστηκε στην 255η Εθνική Συνάντηση & Έκθεση της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας (ACS).
