Τα πατατάκια από … μέδουσα μπορεί να είναι η λιχουδιά του μέλλοντος

Ξεχάστε τα πατατάκια που ξέρατε μέχρι τώρα. Τα τσιπς μέδουσας είναι το μελλοντικό πολλά υποσχόμενο σνακ. Φαίνεται ότι τα θαλασσινά, ζελατινώδη ασπόνδυλα μπορούν να μετατραπούν σε μια λεπτή και τραγανή γκοφρέτα που έχει, προφανώς, γεύση από θαλασσινό αλάτι. Τα νέα για την περίεργη αυτή λιχουδιά εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το περασμένο καλοκαίρι, όταν η Mie Pedersen, γαστροφυσικός από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, ανακοίνωσε ότι μαζί με την ομάδα της βρήκαν έναν νέο τρόπο για να μετατρέψουν τις μέδουσες σε σνακ. Η μέθοδος της περιλαμβάνει την επεξεργασία των ζώων, τα οποία μπορεί να αποτελούνται πάνω από 95% από νερό, με αιθανόλη και στη συνέχεια, την αφυδάτωσή τους. Το αποτέλεσμα είναι μια λεπτή και αρκετά νόστιμη φλούδα κολλαγόνου.

Δεν αποτελούν όμως μια νέα λιχουδιά. Οι μέδουσες ήταν μια πηγή τροφής στην Ασία (κυρίως στην Κίνα και την Ιαπωνία) για εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, χρόνια. Με μια διαδικασία διάρκειας ενός μηνός που περιλαμβάνει αλάτι και στυπτηρία καλίου, στεγνώνουν τις μέδουσες και το αποτέλεσμα είναι κάτι που έχει περιγραφεί ότι μοιάζει με πίκλα στην υφή, ή ίσως ένα υγρό noodle, χωρίς πάρα πολύ γεύση. Για όσους δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτές τις γεύσεις, αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να κάνουν τις μέδουσες μια όχι και τόσο εύκολη επιλογή. Τα τραγανά πατατάκια, από την άλλη, είναι ένα δημοφιλές βασικό σνακ της δυτικής διατροφής. Και η χρήση αιθανόλης, μια διαδικασία που διαρκεί μόνο λίγες μέρες, φαίνεται να είναι το κλειδί. "Μεταφέροντας το αλκοόλ μπορούμε ουσιαστικά να απομακρύνουμε όλο το νερό των μεδουσών, κάτι που σημαίνει ότι αυτό που μένει είναι ξηρά ουσία", λέει ο Mathias Clausen, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας. "Αυτή η ουσία αποδεικνύεται ότι έχει μια τραγανή και πολύ πυκνή δομή".

Η ομάδα των επιστημόνων συνεχίζει να ερευνά τις λεπτομέρειες της όλης διαδικασίας, σε μια προσπάθεια κατανόησης του τρόπου με τον οποίο μεταβάλλονται οι μακριοί, λεπτοί, αλληλένδετοι σωλήνες του κολλαγόνου που συνθέτουν το σώμα μια μέδουσας, κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας της με αιθανόλη. Δοκιμάζουν επίσης αρκετά διαφορετικές μεθόδους προετοιμασίας, αναφέρει ο Clausen, προσφέροντας δυνατότητες για ακόμα περισσότερες γαστρονομικές καινοτομίες. Η ομάδα συνεργάστηκε πρόσφατα με έναν Δανό σεφ σε μερικά πιάτα με μέδουσες και ο Clausen λέει ότι έχουν σχεδιάζουν συνεργασίες και με άλλα εστιατόρια που δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει. Μέρος του τι μπορεί να κάνει την μέδουσα τόσο ελκυστική, είναι η μοναδική υφή της, σύμφωνα με τον Clausen. «Όταν τρώμε, πρέπει οι αισθήσεις μας να ερεθίζονται με πολλούς τρόπους. Και μια από αυτές που μας αρέσει να διεγείρεται είναι η αίσθηση της αφής στο στόμα μας», λέει. "Αν φάμε ένα πατατάκι, πρέπει να είναι τραγανό και όχι μαλακό, ακόμα κι αν η γεύση είναι η ίδια, το γεγονός ότι είναι μαλακό σημαίνει ότι δεν το βρίσκουμε ελκυστικό". Μετά την αρχική τραγανότητα, τα πατατάκια μέδουσας, λιώνουν, αφήνοντας μόνο έναν υπαινιγμό της θάλασσας στο στόμα, συμπληρώνει ο Clausen.

Η διαδικασία μετατροπής της μέδουσας σε τσιπς δεν γίνεται μόνο και δεν περιορίζεται στις ανάγκες ενός επιστημονικού εργαστηρίου. Πρώτον, οι μέδουσες είναι υγιεινές! Είναι πλούσιες σε βιταμίνη Β12, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο και σελήνιο. Αποτελούν επίσης μια πιο βιώσιμη εναλλακτική λύση. Ο συνδυασμός της υπεραλίευσης και της αλλαγής του κλίματος δημιουργεί μια συνεχή μετατόπιση των υδρόβιων πληθυσμών, απειλώντας το παραδοσιακό εμπορικό απόθεμα αλιείας. Η τοποθέτηση της μέδουσας στο μενού ή στα ράφια των καταστημάτων ευθυγραμμίζεται με τις αυξανόμενες ανάγκες για βιώσιμα θαλασσινά. Οι μέδουσες τρέφονται με το πλαγκτόν, τα μικροσκοπικά καρκινοειδή και τις προνύμφες των ψαριών και έτσι, ο ανταγωνισμός για να ανακάμψουν οι πληθυσμοί των ψαριών γίνεται δυσκολότερος. Καθώς οι θερμοκρασίες των ωκεανών θα συνεχίσουν να αυξάνονται κατά τον επόμενο αιώνα, οι μέδουσες θα συνεχίσουν πιθανώς να κυριαρχούν στη θάλασσα.

Παρόλα αυτά, οι μέδουσες μάλλον δεν θα είναι ποτέ κάτι περισσότερο από ένα σνακ, καθώς το ελάχιστο βάρος τους δεν μπορεί να προσφέρει πραγματική τροφή. Ο Clausen σημειώνει ότι η ομάδα έχει εξετάσει την επεξεργασία των μεδουσών σε ένα είδος αλατιού που θα ήταν φυσικά ενισχυμένο με πρωτεΐνες και άλλα θρεπτικά συστατικά. Με αυτή τη μορφή, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως συμπλήρωμα διατροφής. Αλλά ο πραγματικός τους στόχος, καταλήγει ο Clausen, είναι απλώς να αναγκάσει τους ανθρώπους να δουν το φαγητό τους κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα. Οι επιστήμονες παρουσίασαν τη μελέτη τους κατά τη διάρκεια του 62ου Biophysical Society Annual Meeting, που έγινε το Φεβρουάριο του 2018 στο San Francisco.

Φωτεινή Πουρνάρα